Betonowanie pali

Pale betonuje się za pomocą otwieranego od spodu długiego wiadra o pojemności około 0,5 mg . Do betonu najodpowiedniejszy jest cement żużlowy, Stosuje się go w ilości do 200 kg/m3 betonu. Przed przystąpieniem do betonowania należy otwór oczyścić z narośli betonitu i wygładzić jego ściany specjalnym walcowym gładzikiem o średnicy równej średnicy otworu. Wytworzony przy tym urobek należy odprowadzić wpuszczając do otworu czystą wodę. Gdy z otworu zaczyna odchodzić czysta woda, a po przerwaniu jej dalszego doprowadzania następuje ustalenie się jej zwierciadła w otworze — można uważać, że otwór jest przygotowany do betonowania. Utrzymywanie się wody w otworze dowodzi uszczelnienia jego ścian przez bentonit. Należy przy tym uważać, aby beton nie uległ zanieczyszczeniu bentonitem, gdyż pogarsza to właściwości betonu. Po wykonaniu dwu lub kilku pali pierwszej serii przystępuje się do wiercenia otworów pomiędzy nimi. Jak wspomniano, odległość w świetle pali pierwszej serii jest mniejsza niż średnica pali i otworów. Wiercenie odbywa się więc częściowo w gruncie, częściowo zaś w betonie uprzednio wykonanych pali. Zapewnia to późniejszą szczelność ściany. Wieża wiertnicza musi być jednak bardzo dokładnie ustawiona w osi pomiędzy dwoma uprzednio wykonanymi palami. Dowodem osiowego połozenia otworu jest jednakowa ilość urobku betonowego pochodzącego z pala lewego i z pala prawego. Aby móc odróżniać od siebie urobek pochodzący od obu pali, można kruszywo co czwartego pala barwić (np. czarną farbą z tlenku żelazowego). Gdy pokazuje się na sicie jedynie urobek jednobarwny, świadczy to, że otwór nie jest umieszczony w osi pomiędzy palami i że należy wieżę odpowiednio przesunąć. Zmontowanie wieży na podwoziu przetaczalnym (na kolach) znacznie ułatwia wykonawstwo. Po wywierceniu otworu miedzy palami betonuje sie go, po uprzednim przepłukaniu w sposób poprzednio opisany. [więcej w: studnie chłonne, klimatyzator monoblok, stropodach niewentylowany ]